Hvítir vaða dagar

votlendi hjartans

og vekja þig.

Frá yfirborði hugans

ég horfi niður í dýpið

á sjálfan mig.

rökkri óttans   

hvíslar sálin:

"Ég elska þig.

Meðan ómur þess liðna

gárar vatnið

og leggur sig.

Sveimar þú á glærum vængjum

það er kalt þarna inni.

Það er háflóð

úr augum þínum rennur,

það er háflóð

og enni þitt brennur,

það er háflóð

það skín í mánans tennur.

já, þú, þú, þú ein getur vakið mig,

já, þú, þú, þú ein getur vakið mig,   

já, þú, þú, þú ein getur vakið mig.   

Og aldar gömul sorg vaknar.